دیشب تا صبح یه لحظه خواب اروم نداشتم
همه اش با استرس بود
سر همین جنگوگ بازی های کاری
یه سره از این ور به اونور میدوییدم
فک میکردم کارا امروز به فردا بیافته حتی
هنوز 11 نشده کارهای استرس اور دیروز مدیریت شد
خداروشکر
بریم سراغ کارهای رو به جلو
پی نوشت :(اینقدر نوشتنش سخته که مینویسید پ.ن؟! یا دلیل دیگه داره ما نمیدونیم)
لازمم نیست همه چیز خیلی هم مکتوب جلو بره
حافظه هم داریم دیگه
پی نوشت دوم : خواستم بگم مغزم داریم دیگه گفتم الان یکی میاد میگه تو که نداری :-D
و مجدد بهم ریختگی کاری که واقعا روح و روانم رو به هم میریزه
حالم رو بد میکنه
اعصابم رو خورد میکنه
یک هفته است میبینم هیچ چک فرمی که توی سایت گگذاشتم رو پر نمیکنه
نگو فرم از کا افتاده بوده و ما تازهامروز فهمیدیم
خیلی بده
خیلی بد
خیلی اعصاب خورد کن
خیلی ناراحت کننده
من در طول روز لااقل یک پست منتشر میکنم داخل وبلاگم
حالا شاید توی واقعیت نکنم ولی توی ذهنم منتشر میکنم
اگر بیان نرم افزار تحت موبایل داشت احتمالا من الان یه وبلاگ پرپست (مثل موی پرپشت) داشتم
***
یه پیرمرده است ، برای کوتاه کردن مو میرم پیشش
یکی دوبار قبلا رفته بودم پیشش ، حین زدن موهام دوسه تا فحش به نظام و مسئولین داد منم لبخند زدم
امروز فحش خارمادر و کشیده بود به نیروهای کمیته (اول انقلاب)
حالا بابای من خودش اول انقلاب تو کمیته بوده
از اون "پونز تو پشیونی کن" ها نبوده ها ، ولی بلاخره حضور فیزیکی داشته
هیچی دیگه ، چیزی نگفتم ولی لبخندم نزدم
لامصب لاقل بگو اکثرشون...
***
یکی دو تا باگ تو زندگیم پیدا کردم
مشکلاتی که کوچیکه ولی روند منظم رو دچار اختلال میکنه
امروز زدم یکیشو ترکوندم
امیدوارم از جای دیگه سر سبز نکنه
***
یه بنده خدایی هم سرکار ، مارو سرویس کرده بود
بعد من یه بار باهاش راه نیومدم
بیا و ببین عکس العملو
داداش دو برابر من سنته
کلی هم هواتو داشتم و خودتم اقرار کردی
یه بارم اینکارو
نوکرت که نیستم که
***
به صورت کلی هوای ابری رو مخمه ، بدم میاد
ولی اینقدر امروز دمای هوا مناسب بود که بیخیال ابری بودنش شدم و ساعاتی رو به خوشی در پازک زیستم
***
کتاب ساعت ساز نابینا اولش ناامیدم کرد...
توقع داشتم علمی تر باشه ، بیشتر حالت داستان طور داشت
بعد جلوتر که رفتم دیوونه ام کرد
خیلی خوب بود
این دو سه روز خیلی عمیــــــــــــق خوندمش
کند جلو میرم چون عمیق میخونم
***
و قسم به کامنت هایی که توی کامنت دونی! شماها تایپ میکنم و نمیفرستم
برای مثال هر دو پست اخیر کروکودیل کلی فکر کردم ، بررسی کردم نظرمو ، تایپ کردم حتی
ولی پاک کردم و نفرستادم
جدیدا نظر دادن در مورد مسائلی خارج از زندگی شخصی خیلی سخت تر از قبل شده
قبلا هم راحت نبود ولی الان دیگه واقعا نمیتونم به نتیجه نهایی برسم
***
و در نهایت
بابت همه چیز خداروشکر
یکی از بچه ها اربعین رفته بوده کربلا
یه ویدیو برام فرستاد
توی نجف پشت بلندگو اعلام کردن امین هاشمی گم شده...
هم امین تو دنیا زیاد داریم
هم هاشمی
ولی به هر حال من سال دیگه باید برم
یادمه بچگیا عاشق اب قند بودم!
مامانم که میرفت بیرون با دقت خاصی میزان گلاب و عرق نعناش رو تنظیم میکردم که هم خوش بو باشه هم خوش مزه...
نمیدونم اون موقع دقیقا تعریفم از خوشمزه چی بود ولی به هرحال
باید بازم درست کنم و بخورم شاید هنوزم به نظرم خوش مزه باشه
یا مثلا یه زمانی عاشق گوجه بودم...
بر میداشتم میشستم ، روش نمک میزدم و دقایقی به شادی میزیستم
عشق حقیق من به خوراکی ها همین عشق به گوجه بوده
چون اول ازش متنفر بودم ولی بعدا عاشقش شدم
شبیه این فیلما بوده رابطمون کلا
شاید شبیه راس و ریچل حتی (سریال فرندز)
الان دلم شده هتل
عاشق چندین و چند خوراکی مختلفم به طوری که اگر در فاصله مشخص و مساوی ، یکی شون رو سمت راست و یکیشون رو سمت چپم بذارید، احتمالا من اون وسط از گشنگی میریم (جهت اطلاع بیشتر کلیک کنید) :-|
یکی از عشق های جدیدم که تازگی ها متوجه عمق حسم بهش شدم ، میوه های خورد شده مامانمه
ترکیبی از سیب و خیار و نارنگی و پرتقال که مامانم خورد میکنه و میاره میخوریم
اینقدر دوستش دارم که اگر بیرون هر ظرفی که مامانم میده رو مثلا 30 هزار تومن هم بفروشن من میرم میخرم و میخورم حتی اگر فقط 30 هزار تومن توی جیبم مونده باشه
امشب بعد از چند ثانیه فکر به اینکه یه تیکه برش سیب بردارم یا خیار ، تصمیم گرفتم که سیب بردارم تا خیارا که بیشتر دوست دارم بمونه برای اخر
وقتی سیب رو خوردم به حدی بهم چسبید که از این پیش قضاوت نسبت به سیب واقعا پشیمون شدم
در همین حین با حالی نادم و پشیمان و با دلی پر از عشق و دهانی نیمه پر از عشق ، به مامانم گفتم به نظرم یه مغازه بزن این میوه خورد شده هاتو بفروش خیلی خوشمزه ان
مامانم اومد یه کم کیف کنه که ظرف چند ثانیه بابام با نشون دادن یه تیکه خیار که روش مو بود گفت اره موهای روشم خیلی خوشمزه اس :-|
دیدم نه انصافا بهداشت میاد دهنمونو سرویس میکنه همون مغازه نزنیم خودمون لذت ببریم بهتره :-D
داشتم فیلم About Time رو میدیدم
باحال بود
داستانش ، حرف های توش در مورد ارزش هر روز ادم ، ارتباطات و ...
اما یه جمله گفت همون اول ، که کلا تا اخر فیلم ذهنم درگیر همون یه جمله شد
جمله خاصی نیست ، اصلا نیست
ولی ذهن من رو باید درگیر میکرد
اولش در حد دو ثانیه اشاره کرد به این که توی جوونی یه پسری بوده لاغره درازه زشت...
یاد سالهای اول هنرستان تا اواخر کاردانی افتادم
حالم بد شد
یاد اون روزهایی که چقدر حس بدی به خودم داشتم و فکر میکردم که من مشکلی دارم
در صورتی که کاملا عادی بود و درصد قابل توجهی از ادما ، چه دختر و چه پسر توی اون سن بدنشون داره بزرگ میشه
اینکه یه عده هستن که هیکلشون خوبه چیز عجیبی نیست
هر کس یه جور بدنش رشد میکنه ، چهره اش یه طور تغییر میکنه
به علاوه اینکه 70 درصد قضیه دست خوده ادمه
خوب درست لباس بپوش ، موهاتو مرتب کن ، ادکلن بزن و ...
اینا خیلی موثرن
اگر پسر داشته باشم سر زمانی مثلا 14-15 سالگی در مورد این چیزا باهاش صحبت میکنم
بهش میگم الان از خودت راضی ، دو روز دیگه کم کم ممکنه تغییراتی بکنی که به نظرت ناخوشایند بیاد
اینا عجیب نیست ، درست میشه احتمالا
توی اون سن و سالهای خاص بیشتر کمکش میکنم که لباس های قشنگ بخره و به خودش برسه
بهش کمک میکنم روابط بین ادما رو بهتر بفهمه ، دوستی ها ، روابط کاری ، روابط با جنس مخالف و ...
فک نکنه کسی از اسمون افتاده پایین
اهمیت روابط کاری رو بیشتر درک کنه
از دوستی هایی که دره نهایت لذت رو ببره
خیلی مسئله مهمیه به نظرم
اِنی وی
بازم خداروشکر که گذشت