همیشه توی سرم، 30 سالگی شروع پیری بود
و الان که کمتر 3 ماه باهاش فاصله دارم هنوزم همین تفکرو دارم
کلا همیشه وقتی میشنیدم مثلا یه ادم 40 ساله فوت میکرد و مامان بابا میگفتن "خدابیامرز جوون بود" تعجب میکردم
جوون از نظر من زیر 30 ساله
بگذریم
من هنوز تفکرم همونه
با این فرق که اینبار پیری برام معنی عجیبی نمیده
صرفا یه دوره جدیده
فکر میکنم تا حداقل 50-60 سالگی میتونم با یه سری تغییرات اجباری (حاصل ضعف های بدن و مریض شدن ها و ...) به رسیدن به ارزوهام فکر کنم
البته اگر عمری باشه...