یه زمانی خیلی معتقد بودم به "«اکثرهم لایعقلون» اکثر آنها فکر نمیکنند

خیلی فاز اینو داشتم که اکثریت ممکنه اشتباه کنن و این حرفا

هنوزم معتقدم بهش

ولی چیزی که دیدم اینه که درصد بارهایی که اکثریت اشتباه میکنن خیلی کمتره تا وقت هایی که یه اقلیتی برای خودشون یه فکری میکنن و فاز خفن بودن و دانا بودن میگیرن

 

حالا اینکه ما "دوست داریم" جزئ اقلیت دانا باشیم و اکثریت نادان باشن این دیگه یه بحث دیگه است

 

ابعاد بزرگش رو ول کن

در سطح کوچیک، وقتی میبینی یکی بهت میگه خر، بدون بی ادبه

دو نفر بهت میگن خر، شک کن

سه نفر بهت گفتن خر برو پالون بخر

 

یا البته برو خر بودنت رو حل کن که خوب این پیشنهاد دوم بهتره

وقتی توی هر جمعی میری احمق جمعی، اسگلشونی، مسخره ات میکنن و ... یه ایرادی از توه

 

حالا این ایراد میتونه انتخاب اشتباه جمع هایی که واردشون میشی باشه

یا نه اون جمعها سالمن و تو جدا اسگلی! (این دومی محتمل تره)

 

اگر به جای خود خفن پنداری و خاص بودن، سالها پیش دست از یه سری رفتارها میکشیدم، شاید خیلی زودتر عزت نفس از دست رفتم بر میگشت

یا خیلی چیزای دیگه

 

من اشتباه کردم

تو مثل من نباش