سر کرونا که توی بیمارستان به معنی واقعی کلمه افقی شده بودم قدر راحت نفس کشیدن رو دونستم
قدر اینکه میتونم غذا بخورم بدون اینکه با هر لقمه اش از بالا تا پایینم درد بگیره
قدر اینکه میتونم صاف وایستم، یه دستشویی به دل خوش برم، یه دقیقه بخوابم بدون اینکه از شدن سرفه سردرد بگیرم
و این رو باید به خودم دائم یاداوری کنم
چون مهمه
چون حیفه
چون اگر دو - سه هفته اونجوری درد کشیدم، هزاران هفته هم بدون درد بودم
ولی اون دو سه هفته رو یادم موند
و این ته قدر نشناسیه
و من نمیخوام ادم قدر نشناسی باشم