توی 15-16 سالگی گم شده بودم توی زندگیم
فکر میکردم فقط منم
بعدا فهمیدم تنها نبودم
بعید میدونم توی 27 سالگی هم که به شکل دیگه و پیچیدگی بیشتر باز هم گم شدم، تنها باشم
احتمالا بقیه هم جای من بودن
توی این سن؟ یه کم بزرگتر، یه کم کوچیکتر
اینکه نمیدونم کیو بذارم بره
کیو دو دستی بچسبم نره
کیو خودم بفرستم بره
کیو برم بیارم
اینکه کجا محکم وایسم و از بگم حرفی که میزنم حقه و دفاع کنم
کجا شل کنم و بگم حرفی که زدم اشتباهه و خودمو اصلاح کنم
کلا کجا شیر ماجرا رو ببندیم و کجا باز کنیم
کجا محکم باشم و کجا شل
کجا اره کجا نه
خیلی بده
خیلی این مدل گم شدن و سر درگمی سخته
تقریبا مطمئنم تنها نیستم
راه چیه ولی؟ مشاوره رفتن؟
تنها راهیه که به ذهنم میرسه
کنار مشاوره گرفتن از کسانی که هر از چندگاهی گذرشون از این بلاگ میگذره
احتمالا به زودی برم مشاوره
