الان نه حالم بده
نه حسم خرابه
نه افسردگی دارم
نه در گیر مشکل خاصی هستم
خیلی منطقی و اروم دارم به این فکر میکنم که من چقدر با یک سری رفتار ثابت اشتباه ادم هایی زیادی رو ناامید کنم
ندادن محدودیت بهشون در رفتار با خودم
نذاشتن محدودیت برای خودم در رفتار باهاشون
دست پایین گرفتن خودم و عملا پایین اوردن خودم
توی این سه رفتار، سومی رو به مرور کم و کمتر کردم
اما دوتای اول به قوت خودش باقیه متاسفانه
توی مهمترین ارتباط هایی که دارم (داداشم، همسرم، بهترین دوستم، شریکم ) دارم سعی میکنم محدودیت هایی برای خودم و اونا بذارم
زیادی شل کنم کلا
ظاهرا اینطور بهتر جواب میده
امیدوارم بازم اشتباه نکرده باشم
دفعه اول که فکر کردم ادم باید زیادی راحت باشه و بذاره دیگران راحت باشن اشتباه میکردم
اصلا فازم این نیست که دیگران پررو میشن و لیاقت ندارن و این حرفا
نه نه
دارم خودمم میگم اقا
اگر حرفم همچین چیزی بود که خودمو نمیگفتم که :-D
دارم میگم ظاهرا ذات ادمیزاده
زیادی شل بگیری برای خودت بده
برای خود اون بنده خدا که رو به روت هست بده
باید یه کم سفت کرد
نه زیاد
یه کم
